پاسخ به چهار سوال تغییرات اقلیمی و کووید ۱۹ توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO)

• سوال اول : آیا آب و هوا و مکان تعیین می کند که COVID-19 در کجا رخ می دهد؟

خیر. در حال حاضر هیچ مدرک قطعی وجود ندارد که نشان دهد آب و هوا (تغییرات کوتاه مدت در شرایط هواشناسی) یا اقلیم  (میانگین های طولانی مدت) تأثیر زیادی در انتقال دارند.

 ویروس SARS-CoV-2 که باعث بیماری COVID-19 می شود در تمام مناطق جهان از سرد و خشک به آب و هوای گرم و مرطوب منتقل شده است. 

تصور می شود که SARS-CoV-2 به طور مستقیم از طریق تماس نزدیک یا از طریق قطرات تنفسی که فرد آلوده هنگام سرفه یا عطسه ایجاد می کند ، مستقیماً از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. 

ممکن است افراد با لمس سطوح در معرض ابتلا باشند، اما تصور نمی شود که این یک مسیر اصلی انتقال باشد.

 گرچه دما و رطوبت ممکن است بر زنده ماندن ویروس در خارج از بدن انسان تأثیر بگذارد ، اما این اثر در مقایسه با میزان تماس بین افراد ، کم است. 

بنابراین فاصله گرفتن فیزیکی و شستن دست ها برای شکستن زنجیره انتقال ضروری است و موثرترین راه برای محافظت از خود ، در همه مکان ها و تمام فصول سال است.

• سوال دوم: آیا تغییرات آب و هوایی COVID-19 را بدتر می کند؟

هیچ شواهدی از ارتباط مستقیم بین تغییرات آب و هوا و ظهور یا انتقال بیماری COVID-19 وجود ندارد. از آنجا که این بیماری اکنون در جمعیت انسانی به خوبی اثبات شده است ، تلاش ها باید بر کاهش انتقال و معالجه بیماران باشد. 

با این حال ، تغییرات آب و هوایی ممکن است به طور غیرمستقیم بر پاسخ COVID-19 تأثیر بگذارد ، زیرا عوامل محیطی سلامت را تضعیف می کند و فشارهای بیشتری بر سیستم های بهداشتی وارد می کند. 

به طور کلی ، بیشتر بیماری های عفونی در حال ظهور ، و تقریباً همه ی 

 همه گیری های اخیر ، از حیات وحش نشات می گیرند و شواهدی وجود دارد که افزایش فشار انسان بر محیط طبیعی ممکن است باعث ظهور بیماری شود.

تقویت سیستم های بهداشتی ، بهبود نظارت بر بیماری های عفونی در حیات وحش ، دام و انسان و محافظت بیشتر از تنوع زیستی و محیط طبیعی ، باید خطرات شیوع سایر بیماری های جدید را در آینده کاهش دهد.

• سوال سوم : آیا تدابیری برای مهار COVID-19 باعث کاهش آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه ای شده است؟

آلودگی هوا یک خطر جدی برای سلامتی است. آلودگی هوا سالانه تقریباً 7 میلیون نفر را به کام مرگ می کشاند و مسئول یک سوم کل مرگ های ناشی از سکته مغزی ، سرطان ریه و بیماری های قلبی است. 

بیش از 90٪ از جمعیت جهانی در مکانهایی زندگی می کنند که سطح دستورالعمل کیفیت هوای خارج از سازمان جهانی بهداشت رعایت نشده است و حدود دو سوم این قرار گرفتن در معرض سوزاندن سوختهای فسیلی است که باعث تغییرات آب و هوایی نیز می شود.

 تلاش برای کنترل انتقال COVID-19 باعث کاهش فعالیت اقتصادی و بهبود موقت کیفیت هوا در برخی مناطق شده است. در مقابل ، همانطور که دی اکسیدکربن و سایر گازهای گلخانه ای که باعث تغییرات آب و هوایی می شوند برای مدت طولانی در جو باقی می مانند ، کاهش انتشار موقت فقط تأثیر محدودی بر غلظت اتمسفر دارد. سطح دی اکسید کربن در ایستگاه های رصد در سراسر جهان در ماه های اول سال 2020 بیشتر از سال 2019 است.

 بهبودهای زیست محیطی ناشی از پاسخ COVID-19 ممکن است با گسترش سریع فعالیتهای اقتصادی آلوده کننده پس از پایان اقدامات ، معکوس شود ، مگر اینکه تمرکز مشخصی برای ارتقا عدالت ، بهداشت محیط ، حول یک انتقال عادلانه به یک اقتصاد سبز وجود داشته باشد.

 هرگونه مزایای زیست محیطی کوتاه مدت در نتیجه COVID-19 هزینه انسانی و اقتصادی غیرقابل قبولی دارد و جایگزین اقدام برنامه ریزی شده و مداوم در مورد کیفیت هوا و آب و هوا نمی شود.

• سوال چهارم : کمبود آب چگونه بر بیماریهای عفونی مانند COVID-19 تأثیر می گذارد؟

دسترسی به آب و فاضلاب بهداشتی مناسب و کافی برای رعایت بهداشت اولیه و کاهش انتقال COVID-19 برای جوامع ضروری است. دسترسی به این خدمات در مراکز بهداشتی برای جلوگیری از عفونت ، کاهش گسترش مقاومت ضد میکروبی و ارائه مراقبت با کیفیت بسیار مهم است. 

از هر چهار مرکز بهداشتی درمانی در سراسر جهان یک مورد فاقد خدمات اولیه آب است که بیش از دو میلیارد نفر آن را تحت تأثیر قرار می دهد. حدود 80٪ از جمعیت جهان در حال حاضر سطح کمبود آب را تجربه می کنند. 

تغییرات آب و هوایی ، در دسترس بودن آب برای مصرف ، تولید غذا ، بهداشت شخصی و مراقبت های پزشکی ، از جمله در مورد بیماری های عفونی را تهدید می کند.

منبع سایت سازمان جهانی بهداشت WHO  https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/question-and-answers-hub/q-a-detail/coronavirus-disease-covid-19-climate-change