سه اقدام برای محافظت در برابر آنفولانزا

این سه اقدام توسط مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا (CDC) مطرح شده است.

 اول : واکسیناسیون 

همه افراد ۶ ماهه و بالاتر باید هر ساله واکسن آنفولانزا دریافت کنند، به خصوص افرادی که در معرض خطر بالاتری هستند.

دوم : اقدامات پیشگیرانه

هر روز اقداماتی را برای کمک به جلوگیری از گسترش میکروب ها انجام دهید. البته دریافت واکسن آنفولانزا از همه مهمتر است.

سوم : درمان 

داروهای تجویزی به نام "داروهای ضد ویروس آنفولانزا" وجود دارد که می تواند برای درمان بیماری آنفولانزا استفاده شود.

منبع : https://www.cdc.gov/flu/prevent/index.html

نکات مورد اول : واکسیناسیون 

• چه کسانی در معرض خطر بالاتر عوارض آنفولانزا هستند؟

الف) افراد ۶۵ سال و بالاتر 

افراد 65 سال و بالاتر در مقایسه با بزرگسالان جوان و سالم بیشتر در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی ناشی از آنفولانزا هستند.

ب) بزرگسالان مبتلا به بیماری های مزمن خاص

بیماری هایی نظیر آسم، بیماری قلبی و سکته مغزی، دیابت و بیماری مزمن کلیوی

ج)  دوران بارداری 

تغییرات در سیستم ایمنی، قلب و ریه ها در دوران بارداری، افراد را مستعد ابتلا به عوارض بالقوه جدی آنفولانزا می کند. آنفولانزا همچنین ممکن است برای کودک در حال رشد مضر باشد.

منبع : https://www.cdc.gov/flu/highrisk/index.htm

• چه زمانی باید واکسن آنفولانزا بزنم؟

 برای اکثر افراد هرساله تنها یک دوز واکسن آنفولانزا نیاز هست، معمولاً سپتامبر و اکتبر ( ۱۰ شهریور تا حداکثر۹ آبان) زمان مناسبی برای واکسن آنفولانزا هستند. در حالت ایده آل، همه باید تا پایان اکتبر( تا ۹ آبان) واکسینه شوند. ملاحظات اضافی در مورد زمان واکسیناسیون برای گروه های خاصی از افراد عبارتند از: 

• اکثر بزرگسالان، به ویژه افراد 65 سال و بالاتر، و افراد باردار در سه ماهه اول یا دوم معمولاً نباید زودتر واکسینه شوند (در ماه جولای یا آگوست( ۱۰ تیر تا ۹ شهریور) زیرا ممکن است محافظت در طول زمان کاهش یابد. با این حال، واکسیناسیون زودهنگام برای هر فردی که قادر به بازگشت در زمان بعدی برای واکسینه شدن نیست، می تواند در نظر گرفته شود. 

• برخی از کودکان به دو دوز واکسن آنفولانزا نیاز دارند. برای این کودکان توصیه می شود که اولین دوز را به محض در دسترس بودن واکسن دریافت کنند، زیرا دوز دوم باید حداقل چهار هفته پس از واکسن اول تزریق شود. واکسیناسیون در ماه های جولای و آگوست ( ۱۰ تیر تا ۹ شهریور) نیز می تواند برای کودکانی که تنها به یک دوز نیاز دارند در نظر گرفته شود. 
• واکسیناسیون در ماه های جولای و آگوست (۱۰ تیر تا ۹ شهریور) نیز می تواند برای افرادی که در سه ماهه سوم بارداری در آن ماه ها هستند در نظر گرفته شود، زیرا این امر می تواند به محافظت از نوزادان آنها در چند ماه اول پس از تولد (زمانی که برای واکسینه شدن خیلی جوان هستند) کمک کند.

حدود دو هفته پس از واکسیناسیون طول می کشد تا آنتی بادی هایی که از آنفولانزا محافظت می کنند در بدن ایجاد شوند.

منبع : https://www.cdc.gov/flu/prevent/vaccinations.htm#when

نکات مورد دوم : اقدامات پیشگیرانه 

سه گام برای پیشگیری

۱. برای دریافت واکسن آنفولانزا وقت بگذارید.

• CDC واکسن سالانه آنفولانزا را به عنوان اولین و مهمترین گام در محافظت در برابر ویروس های آنفولانزا توصیه می کند. 
• واکسن آنفولانزا به کاهش بار بیماری های آنفولانزا، بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر در سیستم مراقبت های بهداشتی کمک می کند. 
•  در این فصل، تمام واکسن‌های آنفولانزا برای محافظت در برابر چهار ویروس آنفولانزا که تحقیقات نشان می‌دهد رایج‌ترین آنها هستند، طراحی می‌شوند.
•  همه افراد ۶ ماهه و بالاتر باید واکسن آنفولانزای سالانه را دریافت کنند، ایده آل آن تا پایان اکتبر. ( تا ۹ آبان)
•  واکسیناسیون افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به عوارض جدی آنفولانزا هستند به ویژه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری شدید آنفولانزا مهم است. افرادی که در معرض خطر بالاتر عوارض جدی آنفولانزا هستند شامل کودکان خردسال، افراد باردار، افراد مبتلا به برخی بیماری‌های مزمن مانند آسم، دیابت یا بیماری‌های قلبی و ریوی و افراد 65 سال و بالاتر می‌شوند. 
• همچنین واکسیناسیون برای کارکنان مراقبت های بهداشتی و سایر افرادی که با افرادی که در معرض خطر بالاتری هستند زندگی می کنند یا از آنها مراقبت می کنند تا از سرایت آنفولانزا به آنها جلوگیری کنند، مهم است. این امر به ویژه برای افرادی که در مراکز مراقبت طولانی مدت کار می کنند، که خانه بسیاری از افراد آسیب پذیر به آنفولانزا هستند، صادق است.
•  کودکان کمتر از 6 ماه در معرض خطر ابتلا به بیماری جدی آنفولانزا هستند اما برای واکسینه شدن بسیار کوچک هستند. افرادی که از نوزادان مراقبت می کنند باید به جای آن واکسینه شوند.

۲. هر روز اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از گسترش میکروب ها انجام دهید.

• اقدامات پیشگیرانه روزانه که برای کاهش شیوع آنفولانزا توصیه می شود، انجام دهید. از تماس نزدیک با افراد بیمار خودداری کنید. اگر بیمار هستید، تماس خود را با دیگران تا حد امکان محدود کنید تا آنها را آلوده نکنید. 
• هنگام سرفه یا عطسه، بینی و دهان خود را با دستمال بپوشانید. بعد از استفاده دستمال را در سطل زباله بیندازید.
•  دست های خود را اغلب با آب و صابون بشویید. اگر آب و صابون در دسترس نیست، از ضدعفونی کننده های مبتنی بر الکل استفاده کنید. 
• از دست زدن به چشم، بینی و دهان خودداری کنید. میکروب ها از این طریق پخش می شوند. 
• سطوح و اشیایی را که ممکن است به ویروس هایی که باعث آنفولانزا می شوند آلوده شده باشند، تمیز و ضدعفونی کنید. 
• برای آنفولانزا، CDC توصیه می‌کند که افراد حداقل 24 ساعت پس از رفع تب در خانه بمانند، مگر برای دریافت مراقبت‌های پزشکی یا سایر نیازها. بدون نیاز به استفاده از داروی تب بر باید تب را از بین برد. 
• توجه داشته باشید که راهنمای ماندن در خانه برای COVID-19 ممکن است متفاوت از آنفلوانزا  باشد. 

۳‌. در صورت تجویز پزشک، از داروهای ضد ویروس آنفولانزا استفاده کنید.

• اگر مبتلا به آنفولانزا هستید، می توان از داروهای ضد ویروسی برای درمان بیماری خود استفاده کرد.
•  داروهای ضد ویروسی با آنتی بیوتیک ها متفاوت هستند. آنها داروهای تجویزی (قرص، مایع یا پودر استنشاقی) هستند و بدون نسخه در دسترس نیستند. 
• داروهای ضد ویروسی آنفولانزا می‌توانند بیماری آنفولانزا را خفیف‌تر کرده و مدت زمان بیماری را کوتاه‌تر کنند. آنها همچنین ممکن است از عوارض جدی آنفولانزا جلوگیری کنند. برای افرادی که فاکتورهای خطر بالاتری دارند، درمان با یک داروی ضد ویروسی می تواند به معنای تفاوت بین ابتلا به یک بیماری خفیف تر در مقابل یک بیماری بسیار جدی باشد که می تواند منجر به بستری شدن در بیمارستان شود. 
• مطالعات نشان می‌دهد که داروهای ضد ویروسی آنفولانزا زمانی برای درمان بهتر عمل می‌کنند که در عرض 2 روز پس از بیمار شدن شروع شوند، اما شروع دیرتر آن‌ها همچنان می‌تواند مفید باشد، به خصوص اگر فرد بیمار فاکتور خطر بالاتری داشته باشد یا به دلیل آنفولانزا بسیار بیمار باشد. 
• اگر در معرض خطر آنفولانزا هستید و علائم آنفولانزا دارید، زودتر با پزشک خود تماس بگیرید تا در صورت نیاز بتوانید با داروهای ضد ویروس آنفولانزا درمان شوید. دستورالعمل های پزشک خود را برای مصرف این دارو دنبال کنید. 
• علائم آنفولانزا شامل تب، سرفه، گلودرد، آبریزش یا گرفتگی بینی، بدن درد، سردرد، لرز و خستگی است. برخی افراد نیز ممکن است استفراغ و اسهال داشته باشند. افراد ممکن است به آنفولانزا مبتلا شده و علائم تنفسی بدون تب داشته باشند. 

منبع : https://www.cdc.gov/flu/prevent/prevention.htm

نکات مورد سوم : درمان

•  آیا آنفولانزا قابل درمان است؟ 

بله. داروهای تجویزی به نام "داروهای ضد ویروسی آنفولانزا" وجود دارد که می تواند برای درمان بیماری آنفولانزا استفاده شود. داروهای ضد ویروسی زمانی که زود شروع شوند، مانند یک تا دو روز پس از شروع علائم آنفولانزا، بهترین عملکرد را دارند.

•  داروهای ضد ویروس آنفولانزا چیست؟ 

داروهای ضد ویروس آنفولانزا داروهای تجویزی (قرص، مایع، پودر استنشاقی یا محلول داخل وریدی) هستند که با آنفولانزا در دستگاه تنفسی شما مبارزه می‌کنند. داروهای ضد ویروسی بدون نسخه فروخته نمی شوند. فقط در صورتی می توانید آنها را دریافت کنید که نسخه ای از پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود داشته باشید. داروهای ضد ویروسی با آنتی بیوتیک ها که با عفونت های باکتریایی مبارزه می کنند متفاوت هستند.

منبع : https://www.cdc.gov/flu/treatment/treatment.htm

منبع تمامی مطالب و تصاویر از سایت مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا (CDC) استhttps://www.cdc.gov/flu/prevent/index.html.

لینک هر توضیح نیز در پایین مطالب آورده شده است.

مورد اول : واکسیناسیونhttps://www.cdc.gov/flu/prevent/vaccinations.htm 

مورد دوم: اقدامات پیشگیرانهhttps://www.cdc.gov/flu/prevent/prevention.htm 

مورد سوم : درمانhttps://www.cdc.gov/flu/treatment/treatment.htm 

مراقبت آنفلوانزا

منبع کلیپhttp://vchs.kmu.ac.ir/fa/v/451/%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%82%D8%A8%D8%AA-%D8%A2%D9%86%D9%81%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%86%D8%B2%D8%A7

شباهت ها و تفاوت های کووید۱۹ و آنفلوانزا

با ادامه مسیر تحول طغیان کووید-19، مقایسه‌هایی میان این بیماری با آنفلوآنزا انجام شده است. اگرچه هر دو ویروس موجب بیماری تنفسی می‌شوند، با این حال تفاوت‌های مهمی میان این دو و شیوه­ انتشار آن‌ها وجود دارد. دانستن این تفاوت‌ها برای اجرای اقدامات بهداشت عمومی در پاسخ به هر یک از این دو ویروس حائز اهمیت است.

شباهت‌های کووید-19 و آنفلوآنزا

• نخست آنکه، کووید-19 و آنفلوآنزا علایم مشابهی دارند. بدین معنا که هر دو، بیماری تنفسی ایجاد می‌کنند. بیماری‌ تنفسی ناشی از این دو ویروس به صورت طیفی از ناخوشی، از بدون علایم و با علایم خفیف، تا شدید و یا حتی مرگ بروز کند.
• دوم آنکه، هر دو ویروس از طریق تماس، قطرک‌های تنفسی و مدفوع منتقل می‌شوند. در نتیجه، اقدامات بهداشتی نظیر رعایت بهداشت دست‌ها و آداب بهداشت تنفسی (سرفه در آرنج خمیده یا دستمال کاغذی و بلافاصله دور انداختن آن) به طور یکسان برای پیشگیری از ابتلا به هردو بیماری مهم هستند.

تفاوت‌های کووید-19 و آنفلوآنزا

سرعت انتقال، تفاوت مهم میان این دو ویروس است. دوره نهفتگی یا کمون (از زمان ابتلا تا بروز علایم) در آنفلوآنزا نسبت به کووید-19 کوتاه‌تر و فاصله سرایت آن (زمان بین سرایت به نفر بعدی) نیز کوتاه‌تر است.

براساس برآوردهای صورت گرفته، فاصله سرایت کووید-19، 5 الی6 روز است. در حالی که فاصله سرایت ویروس آنفلوآنزا سه روز است. این بدان معناست که آنفلوآنزا سریع‌تر از کووید-19 انتشار پیدا می‌کند.

به علاوه، انتقال ویروس در 3 تا 5 روز اول بیماری یعنی امکان سرایت ویروس پیش از بروز علایم بیماری، از ویژگی‌های اصلی سرایت آنفلوآنزاست. در مقابل ، ما میدانیم که افراد مبتلا به کووید-19، 24 تا 48 ساعت پیش از بروز علایم می‌توانند ناقل بیماری باشند، این درحالی است که شواهد موجود نشان می‌دهد افراد در این زمان‌ها عامل اصلی انتقال بیماری محسوب نمی‌شوند.

در کووید-19 شمار بازتولید، یعنی تعداد افرادی که از طریق فرد مبتلا بیمار می‌شوند، بین 2 تا 2.5 نفر است؛ این تعداد بیشتر از شمار بازتولید در آنفلوآنزاست. با این حال، برآوردها در مورد کووید-19 و آنفلوآنزا شدیداً وابسته به شرایط و زمان انجام مطالعه است. بنابراین می‌توان گفت که مقایسه دقیق دو بیماری خیلی دشوار است.

• کودکان از عوامل مهم انتقال ویروس آنفلوآنزا در اجتماع هستند. داده‌های اولیه در مورد کووید-19 نشان می‌دهد که کودکان در مقایسه با بزرگسالان کمتر به این بیماری مبتلا می‌شوند و نرخ حمله‌های بالینی در گروه سنی 0 تا 19 سال پایین است. بعلاوه، داده‌های اولیه مطالعاتی که بر روی سرایت درون-خانواری کووید-19 در چین انجام شده، نشان می‌دهد که این ویروس معمولاً از والدین (بزرگسالان خانواده) به کودکان منتقل شده است نه برعکس.

اگرچه طیف علایم بیماری دو ویروس مشابه هستند، اما در بروز  بیماری با علایم شدید، تفاوت‌هایی با هم دارند.

در مورد کووید-19 داده‌های ارائه شده تا به امروز نشان می‌دهد که 80 درصد موارد ابتلا، با علایم خفیف یا بدون علایم، و 15 درصد موارد بیماری وخیم بوده است که طی آن بیمار نیاز به اکسیژن پیدا کرده است؛ 5 درصد مبتلایان هم به عفونت حاد مبتلا شده و نیاز به دستگاه‌های تنفس (ونتیلاتور) داشته‌اند. احتمال وخامت بیماری و ابتلا به عفونت حاد در کووید-19 نسبت به آنفلوآنزا بالاتر است.

کودکان، زنان باردار، سالمندان و افرادی که بیماریهای (یا وضعیت) زمینه ای مزمن داشته و یا به ضعف ایمنی مبتلا باشند، بیشتر از همه در خطر ابتلا به آنفلوآنزای شدید هستند. در مورد کووید-19 تاکنون مشخص شده است که سن بالا و وجود بیماریهای زمینه ای، خطر وخامت بیماری را افزایش می‌دهد.

مرگ و میر ناشی از کووید-19 از آنفلوآنزا، به ویژه آنفلوآنزای فصلی، بیشتر است. اگرچه رسیدن به درک کامل از خطر مرگ و میر ناشی از کووید-19 زمان‌بر خواهد بود، اما با توجه به داده‌هایی که تاکنون به دست آورده‌ایم، نسبت مرگ و میر خام (تعداد مرگ‌های گزارش شده تقسیم بر موارد ابتلای گزارش شده) بین 3 تا 4 درصد است. اما، نرخ مرگ و میر ناشی از ابتلا (تعداد مرگ‌های گزارش شده تقسیم بر شمار کل مبتلایان) کمتر خواهد بود. در آنفلوآنزای فصلی، نرخ مرگ‌و‌میر کمتر از 0.1 درصد است. با این حال، نرخ مرگ‌و‌میر تا حدود زیادی به میزان دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و درمانی و کیفیت آن بستگی دارد.  

برای کووید-19 و آنفلوآنزا چه درمان‌هایی وجود دارد؟

چین در حال آزمایش چند دارو در مرحله کارآزمایی بالینی است و بیش از 20 واکسن در حال ساخت برای کووید-19 است. اما تاکنون هیچ دارو یا واکسن مورد تاییدی برای کووید-19 به بازار نیامده است. در مقابل برای آنفلوآنزا، واکسن‌ها و داروهای ضدویروسی متعددی وجود دارد. اگرچه واکسن آنفلوآنزا تأثیری بر ویروس عامل کووید-19 ندارد اما توصیه می‌شود برای جلوگیری از ابتلا به آنفلوآنزا هر سال واکسن بزنید. 

منبعhttps://www.who.int/ar/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019-farsi/advice-for-public-farsi/q-a-similarities-and-differences-covid-19-and-influenz